Rigorously curated citable Latin texts
greeting. C. PLINIUS RUSONI SUO S.
| Significas legisse te in quadam epistula mea iussisse Verginium Rufum inscribi sepulcro suo: | Hic situs est Rufus, pulso qui Vindice quondam | imperium asseruit non sibi sed patriae. | Reprehendis quod iusserit, addis etiam melius rectius-que Frontinum, quod vetuerit omnino monumentum sibi fieri, me-que ad extremum quid de utroque sentiam consulis. |
Utrumque dilexi, miratus sum magis quem tu reprehendis, atque ita miratus ut non putarem satis umquam posse laudari, cuius nunc mihi subeunda defensio est.
Omnes ego qui magnum aliquid memorandum-que fecerunt, non modo venia verum etiam laude dignissimos iudico, si immortalitatem quam meruere sectantur, victuri-que nominis famam supremis etiam titulis prorogare nituntur.
Nec facile quemquam nisi Verginium invenio, cuius tanta in praedicando verecundia quanta gloria ex facto.
Ipse sum testis, familiariter ab eo dilectus probatus-que, semel omnino me audiente provectum, ut de rebus suis hoc unum referret, ita secum aliquando Cluvium locutum: ‘Scis, Vergini, quae historiae fides debeatur; proinde si quid in historiis meis legis aliter ac velis rogo ignoscas.’ Ad hoc ille: ‘Tune ignoras, Cluvi, ideo me fecisse quod feci, ut esset liberum vobis scribere quae libuisset?’
Age dum, hunc ipsum Frontinum in hoc ipso, in quo tibi parcior videtur et pressior, comparemus. Vetuit exstrui monumentum, sed quibus verbis? ‘Impensa monumenti supervacua est; memoria nostri durabit, si vita meruimus.’ An restrictius arbitraris per orbem terrarum legendum dare duraturam memoriam suam quam uno in loco duobus versiculis signare quod feceris?
Quamquam non habeo propositum illum reprehendendi, sed hunc tuendi; cuius quae potest apud te iustior esse defensio, quam ex collatione eius quem praetulisti?
| previous: 9.18 | next: 9.20 |